Omdat ik niet wou kussen...

Oh my god! Ik kwam er net achter dat mijn laatste recensie 7 augustus was. 7 AUGUSTUS! Da's bijna een jaar geleden! Ik heb jullie verwaarloosd! =( Oh trouwens, hebben jullie ondertussen The Hunger Games al gezien? Ik wel (op 21 maart, yeah!), en de film was FANTASTISCH! Nja goed, tijd voor een nieuwe recensie! Over recensies gesproken, ik moet voor school een echte recensie maken. (dus echt-echt, niet zo één uit de losse pols zoals ik hier altijd doe.) Het mag gaan over eender welk boek, filmvoorstelling, toneelstuk, whatever. Maar natuurlijk ga ik over The Hunger Games schrijven! Dan zal ik 'm erna ook hier posten. 

Goed, het laatste boek wat ik gekregen heb van de Edge uitgeverij, is "Omdat ik niet wou kussen" van Hatice Ava en Guy Didelez. Beeld je in dat je op een dag eventjes wat brood gaat halen bij de bakkerij om de hoek, je een jongen tegenkomt en je enkele seconden later op de grond ligt. Neergestoken. Waarom? Omdat je niet wou kussen... Dat is exact wat Hatice (15) overkwam op Valentijnsdag 2010, daar schrijft ze dan ook, samen met Guy Didelez, over in haar eigen boek.

Toen ik het boek ontving, was ik wel heel erg nieuwsgierig. Zoveel waargebeurde verhalen zijn er nu ook weer niet, en al helemaal niet van de hand van de persoon die het zelf meemaakte. Ook het verhaal intrigeerde me: een onschuldig meisje dat doodgestoken wordt omdat ze niet wilt kussen. Maar om heel eerlijk te zijn: ik vond het boek in het algemeen maar niks... Ondanks dat het niet zo'n dik boek is, heb ik me er letterlijk doorheen moeten worstelen. Volgens mij heb ik er meer dan 2 weken aan gelezen! Ik vind het een beetje gênant, omdat ik wél heel veel respect heb voor Hatice en wat ze heeft meegemaakt. Dat is trouwens een pluspunt van het boek: je zit echt in de gedachten van Hatice en je leeft helemaal met haar mee. Daarom dat ik ook begrijp dat ze het moeilijk heeft (gehad?), maar toch vond ik het een minder boek. Ook werd het verloop na een tijdje echt wel saai, ik weet niet, er zat gewoon te weinig afwisseling in het verhaal. Ook de taal: het was leuk dat het soms echte jongerentaal was, maar ook daar zat weinig afwisseling in en ik kon niet "genieten" van de zinnen.

Iets wat me nog opviel, en ik weet niet of dat de bedoeling was, maar er stond 2 keer: "hij zegde". Kom op! Is dat jongerentaal of simpelweg fout Nederlands...? Aangezien ik zelf jongere ben (16) veronderstel ik fout Nederlands, want zoiets heb ik echt nog nooit gehoord!

Verder heb ik er ook niets meer te vertellen. In 't kort vond ik het een minder boek, maar wél eentje waar je letterlijk de gedachten van het hoofdpersonage voelt.
Als je een liefhebber bent van waargebeurde verhalen en je liefst niet al te moeilijke taal leest, zal dit boek je waarschijnlijk wel aanspreken!